Αυτό οδηγεί στην αδυναμία κλεισίματος του άνω βλεφάρου, το λεγόμενο λαγόφθαλμο. Το μάτι παραμένει ανοιχτό διότι ο ανελκτήρας μυς των βλεφάρων είναι πλέον λειτουργικά υπέρβαρος.
Η θεραπεία έγκειται στη λειτουργική αποδυνάμωση του μυός του βλεφάρου, μέσω εμφύτευσης ενός βαριδίου στο άνω βλέφαρο ώστε να προκληθεί παθητικό κλείσιμο του βλεφάρου σύμφωνα με το βάρος δείγματος. Η προς τα κάτω φορά του κάτω βλεφάρου, που εμφανίζεται σχεδόν πάντα ταυτοχρόνως, πρέπει επίσης να διορθωθεί, καθώς αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να διασφαλιστεί ότι τα άκρα των βλεφάρων είναι λειτουργικά και αισθητικά σωστά. Προαπαιτούμενο είναι η ανύψωση μιας ασύμμετρης βυθισμένης παραλυμένης περιοχής των ζυγωματικών μέσω μιας λειτουργικής συγκράτησης, καθώς μια ανύψωση του κάτω βλεφάρου με παράλληλη άσκηση παθολογικών δυνάμεων έλξης μιας παραλυμένης παρειάς είναι μακροπρόθεσμα ανεπιτυχής.
