Σε περίπτωση τραύματος στο προσωπικό κρανίο, ένα σύγχρονο κάταγμα του οφθαλμικού κόχου είναι συχνό λόγω των ανατομικών συνθηκών (σύστημα στήριξης του μέσου προσώπου). Οι αιτίες είναι διαφορετικές ανάλογα με τις τοπικές συνθήκες.
Η τραυματολογία του οφθαλμικού κόγχου απαιτεί εξειδικευμένη κατ άτομο θεραπευτική προσέγγιση. Ακόμα και μία συντηρητική αντιμετώπιση μπορεί να έχει καλά αποτελέσματα.
Ένα κάταγμα του εδάφους του οφθαλμικού κόγχου προκύπτει σε περίπτωση άσκησης εξωτερικής δύναμης, κατά το οποίο προκύπτει κάταγμα στο πιο ευενδοτο σημείο του, το οποίο βρίσκεται στο έδαφος. Συνήθως, ένα τέτοιο κάταγμα προκύπτει από μια γροθιά ή την επίδραση μιας σκληρής μπάλας, όπως μια μπάλα γκολφ ή τένις.
Τα μεμονωμένα συμπτώματα ενός κατάγματος του εδάφους του οφθαλμικού κόγχου εξαρτώνται από την έκταση των κατεστραμμένων δομών που αναπόφευκτα προκύπτουν όταν ασκείται δύναμη στην τροχιά. Τυπικό είναι ένας πεσμένος οφθαλμικός βολβός, ο οποίος ονομάζεται ενόφθαλμος στην ιατρική. Δεδομένου ότι έχει δημιουργηθεί περισσότερος χώρος στον οφθαλμικό κόγχο μετά από το κάταγμα του εδάφους, ο βολβός πέφτει προς τα πίσω, προκαλώντας αυτό το σύμπτωμα. Η αιμορραγία, η οποία συνέβη ως αποτέλεσμα της εφαρμογής δύναμης, προκαλεί συνήθως το μονοφθάλμο αιμάτωμα. Όταν τα νεύρα στην περιοχή του οφθαλμικού κόγχου είναι κατεστραμμένα, συνήθως συνοδεύεται από διαταραχές του οπτικού πεδίου. Ο περιορισμός της κίνησης του ματιού είναι επίσης τυπικός λόγω της βλάβης των μυών που είναι υπεύθυνοι για την κίνηση του βολβού. Εάν τα νεύρα που παρέχουν την ευαισθησία του προσώπου είναι κατεστραμμένα, η πληγείσα περιοχή θα χάσει την αίσθηση. Η παρειά ιδιαίτερα επηρεάζεται συχνά από αυτές τις απώλειες ευαισθησίας
Ο τραυματισμός είναι συνήθης σε αθλητικά ατυχήματα, όταν οι σκληρές μπάλες χτυπούν ακριβώς το μάτι και υπάρχει άσκηση βίας στοχευμένα στο μάτι και τον οφθαλμικό κόγχο. Ένα άθλημα στο οποίο αυτός ο τραυματισμός εμφανίζεται συχνά είναι το τένις, για παράδειγμα. Ένα κάταγμα του εδάφους του οφθαλμικολυ κόγχου, το οποίο συχνά σχετίζεται με άλλα κατάγματα των οστών του προσώπου, μπορεί επίσης να προκύψει από σοβαρή σύγκρουση του ατόμου που ασχολείται με άλλο άτομο ή αντικείμενο. Τα αθλήματα επαφής ειδικότερα αποτελούν συχνές αιτίες για αυτά τα σύνθετα κατάγματα του προσώπου.
Ένα κάταγμα του εδάφους του οφθαλμικού κόγχου αντιμετωπίζεται με χειρουργική επέμβαση. Πρώτα να αποκτάται πρόσβαση στο κατεστραμμένο οστό με τομή κάτω από το μάτι. Στη συνέχεια, τα δύο θραύσματα των οστών σπρώχνονται ξανά και κάθε δομή που παγιδεύεται στο οστικό κενό απελευθερώνεται από αυτό. Αυτά τα μέτρα από μόνα τους μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση δομών όπως τα νεύρα και τους μύες και έτσι να βελτιώσουν τα συμπτώματα. Δεδομένου ότι το οστό σχηματίζει αμέσως ένα κενό χωρίς στερέωση, η αρχική σταθερότητα πρέπει να αποκατασταθεί μέσω της στοχευμένης χρήσης ορισμένων υλικών. Το κατεστραμμένο οστό επισκευάζεται χρησιμοποιώντας σύγχρονα υλικά που προωθούν το σχηματισμό οστών και ταυτόχρονα υποστηρίζουν τη σπασμένη τροχιά. Μετά τη διαδικασία, το δέρμα κάτω από τα μάτια ράβεται, φροντίζοντας να αφήσει μια ελάχιστη ουλή.
Η χειρουργική θεραπεία του κατάγματος μπορεί να βελτιώσει τα συμπτώματα και επιδιώκεται η πλήρης επούλωση των κατεστραμμένων δομών. Ανάλογα με τα μεμονωμένα συμπτώματα και τις κατεστραμμένες δομές, η πορεία της νόσου μπορεί να ποικίλλει. Η ταχεία θεραπεία του κατάγματος έχει ευεργετική επίδραση στην πορεία της νόσου.
Η διάγνωση ενός κατάγματος μπορεί συνήθως να γίνει απλά περιγράφοντας την κατάσταση που οδήγησε στα συμπτώματα, καθώς και μια επιθεώρηση και εξέταση του ασθενούς. Προκειμένου να είναι δυνατή η εκτίμηση της πιθανής βλάβης των ουσιών που βρίσκονται στον οφθαλμικό κόγχο, πραγματοποιείται συνήθως διαγνωστική απεικόνιση.
Μία αξονική τομογραφία δείχνουν τις ανατομικές δομές σε πολλά στρώματα, γι ‘αυτό η τεχνική χρησιμοποιείται ειδικά για περίπλοκα κατάγματα με σοβαρά συμπτώματα. Εάν εμφανιστούν συμπτώματα που οδηγούν σε μειωμένη κινητικότητα του βολβού των ματιών και απώλεια ευαισθησίας, θα πρέπει να ελεγχθεί ποιο νεύρο έχει επηρεαστεί, ώστε αυτό να μπορεί να ληφθεί υπόψη κατά τη διάρκεια της επέμβασης.
Εάν υπήρξε πλήγμα στο μάτι ή οποιαδήποτε άλλη άσκηση βίας, συνιστάται πάντοτε μια επίσκεψη σε γιατρό εάν υπάρχουν τυπικά συμπτώματα κατάγματος, έτσι ώστε να μπορεί να γίνει η διάγνωση και να ξεκινήσει επαρκής θεραπεία. Εάν δεν υπάρχει θεραπεία, μπορεί να προκύψουν σοβαρές επιπλοκές, οι οποίες θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί με μια επέμβαση.
Ένας εγκλωβισμένος μυς μπορεί να καταστραφεί και συνεπώς να προκαλέσει μόνιμα διπλωπία. Εάν τα νεύρα έχουν υποστεί βλάβη, μπορεί να προκληθεί απώλεια ευαισθησίας, περιορισμένη κίνηση του ματιού και απώλεια της όρασης.
Εφόσον ο οφθαλμικός κόγχος είναι σε άμεση σύνδεση με τα παραρρίνια, το κάταγμα δημιουργεί συνήθως σύνδεση μεταξύ του οφθαλμικού κόγχου και των παραρρινίων κόλπων, υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης των δομών του οφθαλμικού κόγχου.
Η πρόγνωση ενός κατάγματος του οφθαλμικού κόγχου εξαρτάται από την έκταση της βλάβης που προκαλείται από τη δύναμη. Σε πολλές περιπτώσεις, μόνο το δάπεδο του οφθαλμικού κόγχου είναι σπασμένο και τα συμπτώματα μπορούν να βελτιωθούν με χειρουργική επέμβαση.
Ωστόσο, μπορεί επίσης να οδηγήσει σε αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς, μυϊκή και νευρική βλάβη, καθώς και βαριά αιμορραγία, η οποία μπορεί να επιδεινώσει σημαντικά την πορεία της νόσου και την πρόγνωση. Προκειμένου να επιτευχθεί η καλύτερη δυνατή πορεία της νόσου, συνιστάται ο ιατρός να το διευκρινίσει γρήγορα και να ξεκινήσει η θεραπεία γρήγορα.
Χειρουργική αντιμετώπιση όγκων οφθαλμικού κόγχου
Οι όγκοι του οφθαλμικού κόγχου είναι όγκοι οι οποίοι βρίσκονται στην οστέινη κοιλότητα που περικλείει τον οφθαλμό στο εμπρόσθιο τμήμα του προσωπικού κρανίου. Αυτή η κοιλότητα είναι μια πολύπλοκη δομή η οποία περικλείει εκτός από τον οφθαλμό και μύες, νεύρα, αγγεία, συνδετικό και λιπώδη ιστό και αδένες.
Στην περίπτωση των οφθαλμικών όγκων μπορεί να γίνει διάκριση μεταξύ καλοήθων και κακοηθών μαζών. Το πιο κοινό σύμπτωμα μιας τροχιακής μάζας είναι ο εξόφθαλμος. Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι κακή ευθυγράμμιση του βολβού του ματιού, ο στραβισμός, άλγος, διαταραχή της όρασης και ελλείμματα του οπτικού πεδίου.Κατά κανόνα, η διάγνωση του απαιτεί απεικόνιση μέσω μαγνητικής τομογραφίας. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία στους όγκους του οφθαλμικού κόγχου. Ορισμένες οντότητες είναι πολύ σπάνιες.
Η γειτνίαση των παραρρίνιων κόλπων, των ζυγωματικών και του οφθαλμικού κόγχου μας δίνει την ευκαιρία, από χειρουργική άποψη, να αφαιρέσουμε τον όγκο μέσω της
φυσικής πρόσβασης στη μύτη και στους κόλπους. Μικρά μεγέθη όγκων του οφθαλμικού κόγχου φυσικά και συγκεκριμένες θέσεις ανεύρεσής τους ευνοούν τηn ενδοσκοπική χειρουργικη προσπέλαση μέσω των παραρρινίων κόλπων.
Η επιλογή της προσπέλασης εξαρτάται από την τοποθεσία, το μέγεθος, την οριοθέτηση και το είδος του μορφώματος. Η λιγότερο τραυματική πρόσβαση θα πρέπει να επιλέγεται σε κάθε περίπτωση.
Εκτός από τη λήψη βιοψιών για την επιβεβαίωση της διάγνωσης, μπορούν επίσης να πραγματοποιηθούν τμηματικές αφαιρέσεις όγκων σε περιπτώσεις διάχυτης διήθησης, διατηρώντας παράλληλα τη λειτουργικότητα και καθολικές εκτομές σαφώς αφορισμένων εξεργασιών. Οι βιοψίες διά λεπτής βελόνης είναι κατάλληλες για επιβεβαίωση της ιστολογίας στην περίπτωση μιας γνωστής υποκείμενης νόσου (π.χ. μεταστάσεις, λεμφώματα). Η λήψη ιστού με βιοψία δια λεπτής βελόνης δεν επαρκεί όμως για καθορισμό ανοσοϊστοχημείας. Διακρίνεται μεταξύ διακρανιακών και άμεσων εξωκρανιακών προσπελάσεων στον οφθαλμικό κόγχο.
Ανάλογα με το είδος του όγκου μπορεί να απαιτείται η εξεντέρωση του οφθαλμικού κόγχου, η αφαίρεσης/εξόρυξη δηλαδή του βολβού του ματιού και των περιβαλλόντων ιστών, συμπεριλαμβανομένων των βλεφάρων,των μυών, των νεύρων και του λιπώδους ιστού που περιβάλλουν τον οφθαλμικό βολβό.Η μετεγχειρητική κλινική παρακολούθηση έως και 5 έτη και επιπλέον μπορεί να χρειαστεί συμπληρωματική τοπική ακτινοθεραπεία ή / και χημειοθεραπεία.
Προκειμένου να βελτιωθεί η αισθητική εμφάνιση, δημιουργείται μια ειδική οφθαλμική πρόθεση, σχεδιασμένη από σιλικόνη, η οποία αντικατοπτρίζει ένα συναφές μάτι. Αυτό προσαρμόζεται στον κόγχο με χρήση ειδικών μαγνητικών εμφυτευμάτων. Η αποκατάσταση αυτή συνήθως σε μια αισθητικά πολύ αποδεκτή εμφάνιση, με μόνο εμφανές πρόβλημα την έλλειψη ανοιγοκλεισίματος των βλεφάρων.
